Dinsdag 26 augustus 2008

Van Laughlin naar Grand Canyon

In het hotel/casino Tropicana Express is geen ontbijt voorzien, maar we kunnen dit uiteraard hier wel krijgen. Om 07.00 u zitten we reeds aan tafel op een verhoog naast de speelzaal en we kunnen in afwachting wat rondkijken.

Bij de gokzaal in het casino Tropicana Express

Ongelooflijk hoeveel mensen er reeds aan het gokken zijn op dit vroege uur. Ik denk niet dat het casino sluit; het is gewoon een 24/24 gelegenheid.
Na de “Breakfast Special” (slechts $ 3,99 – spotgoedkoop) checken we uit en zijn we terug de baan op. De rit van 322 mijl vandaag gaat naar de Grand Canyon en dit doen we via een stukje van de legendarische “Route 66”. Maar eerst moeten we tanken en inkopen doen in een Wal*Mart.
Route 66 (US66) was een historische autoweg (U.S. Highway), die begon in Chicago, en eindigde aan het strand van de Stille Oceaan in Santa Monica bij Los Angeles. In 1985 werd US66 officieel opgeheven, nadat het Interstate Highway System het langeafstandsverkeer had overgenomen. Veel toeristen volgen nog steeds het oude traject van Route 66. De weg is een nostalgisch symbool voor de rol van de auto, alsook de legendarische motor Harley-Davidson in de Amerikaanse samenleving.
Na het stadje Kingman kunnen we de “Route 66” op en een eindje verder doen we in Hackberry een stop in de “General Store”. We komen binnen in een winkel die volledig in het teken staat van de nostalgische “fifties”. Het interieur is prachtig, volledig ingericht in “Happy Days”-stijl, met poppen, gitaren, motorfietsen. De WC hangt vol pin-up girls. Buiten stopt een grote groep motorrijders, allen met een Harley, en komen de zaak binnen. Grandioze ervaring gewoon !
Om een idee te hebben: hier is deze General Store
In Seligman komen we terug op de I-40 (de Purple Heart Trail – klinkt veel mooier) en rijden door tot in Williams. We houden een stop voor een kleine lunch en rijden daarna terug door. We nemen vervolgens de afslag naar de Grand Canyon en kunnen zonder veel problemen doorrijden tot de ingang van het park. Enkel zien we op het dashboard nu en dan een lichtje met de mededeling “service engine soon”.
Met de one year pass én een strenge kontrole van de Ranger kunnen we het park binnen. We rijden nog enkele miles door totdat we eindelijk bij de South Rim arriveren. Vóór we inchecken in de Yavapai Lodge willen we eerst een blik werpen op de canyon, en laten we de auto achter op een grote parking nabij het visitor center.
De Grand Canyon een wereldwonder, een enorm natuurfenomeen. Dat enorme is dan ook weer een nadeel: het is een spectaculair schouwspel als je aan de rand staat en in de enorme diepte kijkt, maar toch mis je het algehele overzicht. Miljoenen jaren van erosie hebben de Canyon zijn diepte van meer dan 1800 meter gegeven. De breedte van 1,6 tot 29 kilometer is ontstaan door water en winderosie. Als je aan de rand staat zie je de verschillende aardlagen die elk een periode in de geschiedenis aangeven. Van waar wij staan is het 17 km in rechte lijn naar de overkant…De South Rim is zeer druk en er zijn faciliteiten: verschillende overnachtingsmogelijkheden (lodges), je kunt een tocht naar de bodem van de Canyon maken, een helikoptervlucht over de Canyon... Wij hebben ons enkel beperkt tot een paar uitzichten en een kleine wandeling langs de rand van de canyon. In het visitor center heb je wat extra info en wordt er prularia verkocht. Ook is er een maquette van de volledige canyon.
De zonsondergang is een hele belevenis als honderden mensen proberen de beste plaats te bemachtigen voor dé ultieme foto. De Grand Canyon is schitterend, kolossaal, aangrijpend maar mist het tastbare door zijn enorme afmeting.
Na de zonsondergang is het al laat en eten we wat in de cafetaria van de Yavapai-lodge. Terug in de lodge schrijven we de kaartjes, want het domein heeft een eigen postkantoor. Daar kunnen we dan postzegels kopen en de kaartjes onmiddellijk op de bus doen.

Een kleine video van de Grand Canyon
(gemaakt met mijne Olympus)