Maandag 1 september 2008

Van Mariposa naar San Francisco
San Francisco kennen we natuurlijk wel van de wereldberoemde Golden Gate Bridge. De stad is aan drie zijden omringd door de zee en staat bekend als de meest tolerante stad van de VS. De bevolking is er vriendelijk, gastvrij, en heeft veel respect voor elkaar. In de jaren ’50 was er de beatnik-cultuur en in de jaren ’60 volgden de hippies. Het liedje van Scott McKenzie: “If you’re going to San Francisco, be sure to wear some flowers in your hair” kent natuurlijk iedereen...
Vandaag de dag is de stad dé place to be voor holebi’s, tegen wie het altijd een erg open houding heeft aangenomen. San Francisco is ook meteen één van de meest multiculturele steden van de VS. Zo vind je hier onder meer de grootste Amerikaanse Chinatown, maar ook Italianen, Japanners, Vietnamezen, Cambodjanen, Mexicanen, Ieren, Russen en Afro-Amerikanen wonen hier vredig langs mekaar.

Vandaag een relatief korte rit, en meestal langs autostrades – of interstates: 169 miles of 270 km. Peulschil…We ontbijten in het motel naast de receptie en tussen de cowboys. En voorwaar, horen we daar geen rasecht Antwerps zeker ginder in het verre Californië !

Het motel "Miners Inn" in Mariposa. Links geparkeerd
zie je "Snow White, the little ugly monster".

Vandaag 1 september en toevallig Labor Day in de USA. We verwachten dan ook extra veel volk op de baan.
Na de checkout vertrekken we op het gemak en rijden we langs de CA-49 in noordelijke richting. Volgens de wet mag er in Californië niets aan de voorruit kleven, dus zeker geen zuignap van een GPS. De Nissan had vooraan een kleine ruimte met een deksel en daar konden we de GPS in verankeren. Werkte perfekt, uit de zon en je had altijd een goed zicht op het scherm. Snow White heeft dat ook, maar wel bovenaan op het dashboard. Na een beetje zoeken konden we onze GPS daarin plaatsen op een boek. Die stond dan wel niet echt vast en in een scherpe bocht moest je wel eens "herpositioneren", maar al bij al was het toch leefbaar.
We houden een kleine stop bij de Mocassin Creek Power House, een kleine stuwdam met elektriciteitscentrale die ongeveer een 100000 kilowatt produceert. Daarna rijden we door en passeren we bij Chinese Camp, een spookstadje waar vroeger Chinese goudzoekers zaten.

Mocassin Creek Power House

Er is inderdaad veel volk op de baan, maar ook zeer veel politie die het verkeer regelt. Dikwijls is het aanschuiven, maar eens we op de I-5 zijn gaat het wat vlotter. Naarmate we San Francisco naderen wordt het nóg drukker met opnieuw een spaghetti van autostrades. Gelukkig heeft onze TomTom er geen moeite mee. Dat spel is werkelijk goud waard !
Het laatste, net vóór San Francisco moeten we nog de San Francisco Oakland Bay Bridge over. Dit is een tolbrug en we betalen de obligate 4 USD. We rijden door en langzaam wordt de stad in zijn geheel zichtbaar. De aanblik is overweldigend, de opbouw van de stad, de gebouwen, de baai met in de verte het eiland Alcatraz, een prachtig zeilschip aan de kade. Het is werkelijk heel mooi.

Rijden over de San Francisco Oakland Bay Bridge

Op de San Francisco Oakland Bay Bridge.
Het beeld die je krijgt wanneer je de stad binnenrijdt.

Een probleemloze rit brengt ons naar 121 Seventh Street waar we ons volgende hotel vinden: de Best Western Americania. Het moderne hotel ligt zowat in het midden van de stad, dus we zitten goed voor de nodige bezoeken.

We rijden binnen in het hotel waar we onmiddelijk staande worden gehouden door een parkeerwachter in uniform met insigne van het hotel.

"Are you staying in the hotel ?"

"Yes, we do. We 'll stay for three nights"

"Okay, park the car over there and leave the keys here. I'll take care of the rest"

Ik geef hem de sleutels: "Here you are, the keys of that ugly monster"

Die man kijkt naar de auto en zegt: "That's a beautiful car !"

Nu is het mijn beurt: "You think so ? Back in Europe we use those to transport corpses to the cemetery..."

Sarcasme is bij die man zeker niet besteedt en hij kan er ook niet mee lachen. Ik heb nog nooit iemand zó vreemd zien kijken. Hij mompelt nog iets van "I'll better stay here in SF then...", maar echt goed versta ik hem niet.

Het is merkbaar koeler hier in San Francisco. De stad wordt omringt door water wat het klimaat beïnvloedt, ook zijn er koele stromingen van de Grote Oceaan. ’s Zomers schommelen de temperaturen meestal tussen de 15ºC en de 24ºC. Het is een hele verademing als je vergelijkt met de extreem hoge temperaturen in Las Vegas en Death Valley. Het is zeker aangenaam weer, de zon schijnt volop maar het is minder broeierig.

Zoals alle steden in de USA heeft San Francisco ook een zg. dambordpatroon, een vierkant stratenplan die eigenlijk heel erg logisch in elkaar zit. De banen zijn breed zodat het niet overvol zit als er tien auto's in de straat rijden. Om een indruk te krijgen van de grootte van alles: Seventh Street telt 5 vakken en is een “one way”, eenrichtingsverkeer dus. Nu en dan passeert er een auto. Het is en blijft er zeer rustig.
We checken in en krijgen een kamer op de 2e verdieping. Het is nog vroeg in de namiddag, dus besluiten we om een eerste verkenning te doen. We vertrekken te voet richting Market Street en slaan vervolgens rechtsaf richting Powel om zo de Cable Car te kunnen nemen. Er is geen enkele cowboy meer te zien; de mensen zijn anders, moderner gekleed. We zien ook bedelaars. Over het algemeen is de sfeer nogal “relaxed”.

Een typisch beeld in SF. Het is er niet zo echt druk
want de straten zijn heel erg breed. Meestal 4 of 5 vakken.

Aangekomen aan het station op de hoek van Market en Powel nemen we onmiddellijk een abonnement van drie dagen. $15.00 per persoon, dat is zeker niet duur want we zullen hoogstwaarschijnlijk veel gebruik maken van de Cable Car. Info over de kabeltram vind je op deze website

Terwijl we wachten komt er een tram aangereden. Deze stopt op een draaiplateau en door de bestuurder wordt de tram met de hand 180° gedraaid, zodat die weer in de juiste richting staat. Precies zoals vroeger…

De Cable Car wordt met de hand gedraaid.

We stappen op en rijden vervolgens door de straten van San Francisco: Powell via California Street naar Hide Street om zo aan te komen bij Fischerman's Wharf. De stad gaat serieus op-en-neer. We zien er ook meerdere Cable Cars. Er zijn er een stuk of 5-6 die nog altijd in dienst zijn en ook worden onderhouden t.b.v. de toeristen. Onderweg passeren we Lombard Street, de meest bochtige straat ter wereld. Klik hier voor meer info over Lombard Street.

Een rit op de Cable Car. Deze zit dagelijks afgeladen vol met toeristen.

We maken een wandeling langs de kade van Fischerman's Wharf tot Pier 39. Bij Pier 39 zien we honderden zeeleeuwen, ze liggen op houten vlotters en maken enorm veel lawaai. Ook stinkt het er behoorlijk. Ooit was dit een aanlegplaats voor boten, maar de zeeleeuwen hebben er hun eigen plekje van gemaakt. Hier zijn ook veel winkels te vinden, alsook bars en restaurants. Er is onder meer een winkel met alleen maar chocolade.
We wandelen verder naar The Embarcadero en zien er verschillende straatartiesten aan het werk. We keren terug en besluiten om wat te eten bij Joe’s, langs Jefferson Street vlakbij Fisherman's Wharf.
Wait to be seated... Het is er overvol, maar dit is verweg de enigste plaats waar de prijzen wat betaalbaar zijn. "There will be a table available in about 20 minutes. If you care to wait at the bar". Ik bestel een Budweiser, Viviane een glas witte wijn.

Fischerman's Wharf. Eigenlijk is dit een "tourist-trap".
Het is er vooral zeer duur.

Honderden zeeleeuwen op de vlotters aan Pier 39

Een tekenaar/schilder met spuitbussen verf. Heel mooi.

We wandelen terug naar de stopplaats voor de kabeltram en na enkele minuten kunnen we reeds opstappen. We rijden opnieuw hetzelfde traject, maar nu in omgekeerde richting en stoppen vervolgens bij Market Street. Daar besluiten we toch om een taxi te nemen naar het hotel. Het is maar een kleine mijl te voet, maar het is donker en we riskeren het niet.
Morgen is het de dag voor een groter bezoek. We doen een boottocht op de San Francisco Bay en in de namiddag willen we Chinatown bezoeken. Maar nu eerst slapen…