Vandaag staan we opnieuw vroeg op. We nemen het ontbijt op de kamer – soortement koffiekoeken en oploskoffie – en dan gaan we op stap naar Market Street. Bij Powell nemen we opnieuw de cable car en stappen af op het eindpunt bij Fisherman’s Wharf. Dan op het gemak te voet naar Pier 39 om kaartjes te kopen voor een boottocht.
De “Bay Adventure” is een formule die wordt aangeboden door een lokale organisatie die boottochten organiseerd. Deze omvat: onder de Golden Gate Bridge varen, langsheen het gevangeniseiland Alcatraz (ook wel The Rock genoemd), door tot nabij de Oakland Bay Bridge en dan terug naar Pier 39. Duur: ongeveer 2 uur. Er zijn nog andere formules, o.a. ene die het eiland Alcatraz bezoekt. De “Bay Adventure” leek ons echter de meest geschikte formule.
Bij de afvaart wordt er al onmiddellijk een bandje afgespeeld met richtlijnen en waarschuwingen, alsook veiligheidsinstructies. De persoon in kwestie is niemand minder dan kapitein Nemo himself (ik dacht dat die dood was ? Zie: 20000 Mijlen Onder Zee van Jules Verne http://nl.wikipedia.org/wiki/Jules_Verne).
We letten er echter niet zo op; de omgeving is te mooi. De zon zit echter een beetje verkeerd om echt goede foto’s te kunnen maken. Soit.
Het eerste dat we aandoen is de Golden Gate Bridge. We varen eronderdoor en krijgen meteen wat uitleg.De Golden Gate Bridge, één van de grootste bruggen ter wereld, is het symbool van de stad San Francisco.
De Golden Gate Bridge komt in zicht
We zijn reeds bij het verste punt en keren terug, opnieuw onder de Golden Gate Bridge door en varen nu richting Alcatraz. Opnieuw krijgen we uitleg.
Alcatraz betekent pelikaan in het Spaans. De Spanjaarden ontdekten het eiland in 1775 en vernoemden het naar de vogels die ze daar zagen: de pelikanen. In de negentiende eeuw werd er een fort gebouwd om de baai van San Francisco te beschermen. Vooral toen goud werd ontdekt, was dat hard nodig; er kwamen toen een heleboel goudzoekers naar dat deel van Amerika. In de burgeroorlog en de oorlog met de Spanjaarden werd het fort een militaire gevangenis, later een zwaarbeveiligde staatsgevangenis. Het beleid was zo streng, dat gevangenen zelfs niet met elkaar mochten praten.
Alctraz, het gevangeniseiland Toch is het misschien drie mensen gelukt om Alcatraz te ontvluchten. Gevangenen Frank Morris en de broers Anglin deden dit door met onder andere lepels een gat in de muur van hun cel te maken. Om de bewakers te misleiden legden ze levensechte poppen in hun bed. Nadat ze de gevangenis uitkwamen ontsnapten ze door een boot van regenjassen te maken. Niemand weet of ze het gered hebben, want nooit is meer iets van hen gehoord.
Bijna dertig jaar lang – 1934 tot 1963 – zaten hier de gevaarlijkste gevangenen van Amerika.
Bijna iedereen kent Alcatraz wel, mede door de bekende maffiabaas Al Capone die hier gevangen zat, maar ook door de vele films die over de gevangenis zijn gemaakt (“Escape From Alcatraz”, “The Rock”, …).
De Oakland Bay Bridge. De 2 verdiepingen van de brug hadden we bij het binnenkomen van San Francisco niet gezien. Dit was ook niet zo moeilijk, we waren gefascineerd door de aanblik van de nu al legendarische stad. Achteraf beschouwd hadden we moeten opmerken dat we geen tegenliggers hadden. Niet te verwonderen, de auto’s die de stad verlaten reden onder ons… Vanop de boot is dit wel heel goed te zien.
De Pyramid, een heel herkenbaar gebouw van SF
Ook zien we de schitterende City Hall (stadhuis), het Embarcadero Center dat bestaat uit een groep van 4 kantoortorens. Die hebben meer dan 30 verdiepingen en zijn met elkaar verbonden door middel van loopbruggen. Verder is er ook nog Grace Cathedral, een prachtige kerk in de wijk Nob Hill. En nog veel meer…
Tenslotte keren we terug naar Pier 39 en het typische lawaai van de zeeleeuwen.
De volgende halte is Chinatown, de grootste na Chinatown New York (80.000 mensen) en daar gaan we te voet naartoe. We vertrekken vanaf Pier 39 en enkele straten verder komen we in de Chinese wijk. Het eerste wat onmiddellijk opvalt: zéér vuil. Het propere Amerika wat we zo gewoon zijn is hier niet meer te vinden; afval op straat, overvolle vuilnisbakken, de stoep en de goot zijn bezaaid met sigarettenpeuken. Het tweede dat opvalt: dit is een stad IN een stad, Chinese karakters op affiches, uithangborden en neonverlichting. Kranten in het Chinees. De straten hebben Chinese straatverlichting, Chinese vlaggen en de gebouwen zijn voorzien van pagodedaken. Er zijn ook veel chinese restaurantjes en winkeltjes, maar alle prijzen staan in het Chinees. Ze ratelen aan één stuk door in het Chinees. Ik vraag me af of ze ook in yuan betalen i.p.v. dollars… Eigenlijk ben je eventjes niet in de VS.
Alles volledig in het Chinees, het is gewoon een heel gesloten
gemeenschap. Wij zijn daar precies indringers...
Hier voelen we dan ook voor het eerst rascisme, t.o.v. ons wel te verstaan. Ik ga een Chinese muziekwinkel binnen en vraag naar de muziekCD van de Chinese film “Green Snake” van James Wong (waar ik al lang naar op zoek ben). Ten eerste verstaan ze geen Engels, en dat begrijpen we niet; we zijn tenslotte in San Francisco. Er wordt een jonge Chinese vrouw bijgehaald als tolk en die maakt ons in een raar soort Engels duidelijk dat hier enkel Chinese muziek te vinden is. Tenslotte komt een man zich moeien: “Want to speak Englisch ? There !” en hij wijst naar buiten. M.a.w. “Scheer U weg, blank uitschot !”. Wij zijn wel eventjes onder de indruk en verontwaardigd.
Toen we deze foto maakten, werden er verkocht.
Dit zijn levende kikvorsen, ongeveer een hand groot.
We slenteren verder en besluiten om hier in Chinatown wat te eten. We gaan binnen in een winkel met eetgelegenheid en daar staat duidelijk in de etalage: “rice with 3 things of choice. $ 7,00”, uitzonderlijk deze keer óók in het Engels. We vragen voor twee personen en onmiddellijk wordt er een jonge vrouw bijgeroepen om ons te bedienen, iemand die perfect gebroken Engels spreekt. De rijst is goed, het “vlees” echter is zuiver gebakken vet, maar door de saus zie je dat eigenlijk niet. Als je dit in je mond stopt krijg je onmiddellijk een gevoel van afkeer. We eten enkel de rijst op.
Het "vlees" is eigenlijk puur vet ! We eten enkel de rijst op.
Chinatown, die normaal eigenlijk een beetje tot de verbeelding spreekt, blijkt voor ons een nare ervaring. We besluiten dan ook maar Chinatown te laten voor wat het is en gaan naar Washington Street om daar de kabeltram te nemen. Terug op Fisherman’s Wharf eten we een pakje frieten in een Mc Donald (enkel rijst was eigenlijk niet genoeg). We nemen opnieuw de kabeltram en stappen af in Union Square, een heel gezellig plein waar wel eens kunstenaars verzamelen. We besluiten ook om het bekende warenhuis Macy’s te bezoeken. Hier kan je uren rondlopen en shoppen; het is werkelijk heel erg groot.
Union Square, percussie op omgekeerde emmers...
Aan de receptie vragen we onze vriendelijke receptioniste om een Italiaans restaurant en ja, inderdaad: “A good Italian is Rocco, just a few blocks away. You go down this road and on the second block make a right on Folsom. Rocco is only a few houses down Folsom. Easy to find.”
Voor de liefhebbers, hier toch nog iets over Green Snake. Ik heb het altijd prachtige muziek gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten