Vandaag is het zover. We zijn gereed, de koffers zijn gepakt, het roadbook binnen handbereik, alle papieren nogmaals gekontroleerd. Onze vriendelijke gebuur had zelf voorgesteld om ons naar het station te voeren. Toch een kleine opoffering, vermits wij de trein van 06.00u naar Zaventem willen nemen. Al bij al toch maar net op tijd; we zitten amper neer als de slagbomen reeds dichtgaan. De trein komt langzaam op snelheid en eindelijk zijn we vertrokken… De reis voor 2008 wordt zuidwestelijk USA, meer bepaald de staten California, Arizona, Nevada en Utah.
Om 20 minuten over 8 komen we aan in Zaventem. Vermits het een reis is naar de USA werd er aangeraden om ruim op tijd in te checken, dit met het oog op de strenge kontroles voor alle vluchten naar de VS.
De vlucht UA951 vertrekt op tijd en na 7 uur landen we op Dulles Airport in Washington. We zitten reeds met 6 uur tijdverschil – extra tijd wel te verstaan; we vliegen immers naar het westen.
De bagage wordt opgepikt en we moeten door security. Schoenen uit, broeksriem uit, jas en broek leegmaken, handbagage op de transportband en zelf lopen we door een scannerpoort. Ze zijn extreem streng.
Iets verder moeten we ons nog aanmelden bij de immigratie. Onze reispas wordt nauwgezet onderzocht, er wordt een foto gemaakt en moeten we onze vingerafdrukken geven. We krijgen ook nog een papier dat aan onze reispas wordt vastgemaakt. Dit papier moeten we bij vertrek weer afgeven; op die manier hebben we het land officieel verlaten. Niet verliezen dus, anders is het miserie want in de VS lachen ze er heus niet mee…
De 2e vlucht gaat van Washinton naar Denver/Colorado, maar wegens problemen kan deze vlucht niet op tijd vertrekken. Mankementje met de motoren. Wat voor mankementje dat is wordt wel niet vermeld. Misschien is het maar best zo.
Na lang wachten kunnen we eindelijk boarden en met een vertraging van anderhalf uur hangen we weer in de lucht voor een vlucht van 3 uur en 10 minuten. We beginnen wel een beetje te vrezen voor onze derde vlucht – van Denver naar San Diego. Het tijdschema is krap en met de vertraging kan het zijn dat we deze niet op tijd halen.Op Denver International Airport staat de vlucht naar San Diego klaar om te vertrekken; het boarden is voorbij, alle passagiers zijn aan boord. Vermits onze bagage rechtstreeks van Washington naar San Diego gaat hoeven we daar niet naar om te zien, en dat is ons geluk. Het voordeel in de USA is dat het nemen van een binnenvlucht zo’n beetje hetzelfde is als de bus nemen bij ons: je toont je ticket, stapt gewoon op en neemt plaats. Punt.
Op de valreep kunnen we nog net aan boord gaan en 10 minuten later hangen we alweer in de lucht. Een vlucht van 3 uur dit keer. We hebben reeds 8 uur tijdsverschil. Op de laatste vlucht komt daar nog een uurtje bij, zodat we in totaal met 9 uur verschil zullen zitten. Een serieuze jetlag dus, maar als je van het oosten naar het westen vliegt valt dit nog wel mee.
Om ongeveer 09.00 pm landen we in San Diego. De bagage staat reeds klaar naast de transportband, waardoor we vermoeden dat deze met een andere vlucht is afgekomen. Who cares anyway? We hebben onze koffers en kunnen de luchthaven verlaten.
We nemen een Yellow Cab naar het hotel Best Western Bayside Inn en kunnen inchecken voor 2 nachten. We maken nog een kleine wandeling maar besluiten toch om te gaan slapen.
25 uur zijn we op de baan. Het is een lange dag geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten