Maandag 8 september 2008

Van Los Angeles terug naar San Diego

De Santa Monica Pier, toeristische trekpleister...

Satelietfoto verkregen via Googlemaps

-----------------------------------------------

We staan om 07.30u op en nemen het ontbijt op de kamer. Na het uitchecken vertrekken we dan richting San Diego, en maken zo de cirkel rond. Maar eerst nog een bezoek aan Santa Monica. De rit tussen LA en San Diego bedraagt slechts 134 mijl (215 km), dus we hebben tijd.Santa Monica is een stad van circa 96.500 inwoners en is eigenlijk een gedeelte van groot Los Angeles. Het radiostation KCRW is hier gevestigd, één van de bekendste publieke radiostations van de Verenigde Staten. Een grote toeristische trekpleister is de Santa Monica Pier. De lijst van bekende personen die hier woont is indrukwekkend: Bob Dylan, Robert Redfort, Christina Ricci om er maar enkele te noemen.

Het drukke verkeer op de US-405 richting Santa Monica

--------------------------------------------------------

Het is zeer druk op de US-405 of the Santa Monica Freeway maar we kunnen toch goed doorrijden. Na een kleine vergissing komen we dan toch aan op de grote parking naast de pier. Het is een betaalparking, dus er is bewaking. Maar goed ook, want we hebben al onze bagage mee en die zit open en bloot zichtbaar in de koffer van Snow White. Het eerste wat we doen is een bezoek aan de pier zelf. In het cafeetje op de pier nemen we nog een klein extra ontbijt en drinken we een koffie met een “chocolat croissant” - lekker.

De toegang tot de pier met een brug over de highway

------------------------------------------------------

Op de brug. In de verte zie je de pier met de attracties.

Het beeld van de Santa Monica Pier is regelmatig

te zien in films. Het is hoe dan ook heel bekend.

--------------------------------------

Vervolgens verkennen we de pier zelf. Een voornaam onderdeel van de Santa Monica Pier is Pacific Park, een pretpark met onder meer een achtbaan, het Santa Monica Pier Aquarium, La Monica Ballroom, verschillende restaurants. Ook The Carousel behoort hiertoe, een in 1922 gebouwde draaimolen met 44 handgemaakte houten paarden. Je ziet er ook een reuzenrad of “Ferris wheel”. We gaan tot helemaal op het eind, en een vriendelijke Amerikaan zet ons op de foto “with the Ferris wheel as background please”. Geen probleem.

Met het reuzenrad (Ferris wheel) op de achtergrond.

----------------------------------------------------

Hoe streng ze zijn op het roken: deze paar vierkante

meter is de "smoking area" op de pier.

PS: werp géén peuken in zee ! Zware boetes !

------------------------------------------------------------

Het volgende is het huren van fietsen, en zo de kustbaan tussen Santa Monica en Venice Beach af te fietsen; dat hadden we thuis al gepland. Op de pier zelf is een verhuurkantoor van Blazing Saddles en het is logisch om daar ons licht op te steken. We vullen de obligate papieren in, gaan akkoord dat we geen helm dragen en als waarborg moeten we een reispas achterlaten. Dat is niet zo naar mijn zin, maar die man verzekert ons dat dit doodnormaal is.

Fietsen op de "biking trail" tussen

Santa Monica en Venice

--------------------------

Venice Beach is niet zo ver en een half uurtje later bevinden we ons volop in de jaren ’60 en ’70: ze zijn hier duidelijk blijven hangen bij de hippies van weleer. Venice Beach is met zijn drukke boulevard een van de populairste stranden van Californië. De bijbehorende buurt Venice heeft zijn naam te danken aan het Italiaanse Venetië; dit omdat er in Venice veel kleine kanalen en sloten door de buurt lopen, net als in Venetië. In Venice is in 1966 de groep The Doors opgericht en naar het schijnt woont Julia Roberts hier ook ergens in de buurt…

We kijken hoe surfers verwoede pogingen doen om rechtop te blijven staan als er een geschikte golf hen meevoert, we wandelen langs de boulevard met talloze winkeltjes en eten tenslotte iets in een sandwichbar. We zien heel veel kunstenaars en muzikanten, ook propaganda voor de aankomende presidentsverkiezingen.

Surfing USA. Is dat niet een liedje van de Beach Boys ?

De boulevard langs Venice Beach. Veel nostalgie

uit de jaren '60 en '70.

De aanloop naar de presidentsverkiezingen.

John McCain krijgt een serieuze veeg uit de pan.

------------------------------------------

We fietsen terug naar Santa Monica en besluiten nog door te rijden naar Third Street Promenade, een lange winkelstraat. We parkeren de fietsen en maken een wandelingetje. Verderop eten we een pannekoek met koffie op een terras. Ik maak een praatje met twee jonge democraten die spulletjes van Obama verkopen als steun voor zijn campagne: speldjes, balpennen, T-shirts, ... Tenslotte fietsen we nog een stuk langs de biking trail, maar nu in noordelijke richting. Wegens tijdsgebrek moeten we echter terugkeren; het is al een stuk in de namiddag en we moeten nog aan onze laatste etappe beginnen.

Woonhuizen langs Venice Beach.

----------------------------------------

Bij Blazing Saddles leveren we de fietsen af en krijgen we onze reispas terug. In de auto stel ik de GPS in voor onze eindbestemming: het Best Western Bayside Inn San Diego, hetzelfde hotel van bijna drie weken geleden. 122 miles, een boogscheut…
Wegrijden uit LA is een ander paar mouwen. De wegen zitten eivol en alhoewel de highways erg breed zijn kunnen we niet echt goed doorrijden. Misschien is het wel spitsuur, want het is extreem druk. Zo’n 60 lange miles verder komen we eindelijk aan in de buitenwijken van Los Angeles, en nu beseffen we ten volle hoe groot de stad eigenlijk wel is.Het is reeds goed donker als we uiteindelijk in San Diego aankomen. De GPS wijst ons feilloos de weg en 10 minuutjes later rijden we de parking van het hotel binnen.

Eten in Extraordinary Desserts in Union Street
-----------------------------------------------------

We checken in en gaan vervolgens te voet op weg voor ons avondmaal. De meeste restaurants zijn echter al gesloten, ofwel zijn ze aan het afsluiten. Een vriendelijke vrouw wijst ons echter de weg naar Extraordinary Desserts in Union Street, en dat is niet zo echt veraf te voet: “they’re open till late, just a few blocks away”.

We blijven nog enkele dagen in San Diego en zullen de stad nog wat verkennen. Maar dat is voor morgen.

Zondag 7 september 2008

Los Angeles

Thuis had ik midden in de stad LA een klein – klein naar Hollywood normen – kerkhof gevonden: Westwood Memorial Park, gelegen in 1218 Glendon Avenue in het gedeelte Westwood Village. Dit kwam doordat ik info aan het lezen was over Heather O’Rourke en toevallig struikelde over haar begraafplaats. Tot mijn grote verbazing stelde ik vast dat op dit kleine kerkhof nog meer beroemdheden begraven liggen, wat ook zo’n beetje de reden is waarom ik het heb opgenomen in mijn lijst “things to see in LA”.
Eigenlijk was Westwood Memorial Park altijd een vrij normale begraafplaats, totdat Marilyn Monroe er in 1962 begraven werd. Je vindt er onder meer ook de graven van Walter Mathau, Truman Capote, Frank Zappa, Roy Orbison, Burt Lancaster, Jack Lemmon, Dean Martin en Natalie Wood. Hier wat over dit kerkhof.
Overal las ik echter dat dit kerkhof moeilijk te vinden is, dat zelfs de meeste inwoners van LA niet van het bestaan op de hoogte zijn.

Het onvindbare Westwood Memorial Park

-----------------------------------------------------

Een rit ernaartoe met de bus of metro zou te ingewikkeld zijn, dat konden we zien aan een plannetje met de bus- en metroroutes in LA. Bovendien zouden we enorm veel tijd verliezen. Bleef over: de taxi. Duurder maar veruit de beste oplossing.
Aan de receptie van het hotel vroeg ik het dan maar.
“Westwood Memorial ? There is a cemetery in Westwood ? Wait, I’ll ask my colleague.”
Hij verdwijnt in een kantoortje naast de balie en komt een halve minuut later terug.
“According to him Marilyn Monroe should be burried there right ?”
“So I’ve read back home. Could you call us a cab please ?”
De taxichauffeur die een tijdje later arriveert is al even onwetend en redelijk zeker van zijn zaak: “There is no cemetery in Westwood. I know, I’ve been a taxidriver all my life here in LA.”
“Well, drive anyway, no matter what. We’ll see when we get there.”
“It’s your money…”
Naar Glendon Avenue blijkt een flinke rit te zijn van een kwartier, het meeste nog langs de US-405 ofwel de San Diego Freeway. Uiteindelijk komen we aan op het adres.
“You see ? There’s no cemetery here, like I told you.”
Hij kijkt nog wat rond en rijdt traag vooruit. Vriendelijk en behulpzaam, want zo zijn ze in de VS.
“Wait, I see something there”. Hij draait de auto een eindje verderop en keert dan terug. Op een klein paneel weggestopt tussen de gebouwen en wat begroeing leest hij hardop:
“Pierce Brothers Westwood Village. Memorial Park and Mortuary. Well, I’ll be damned !”Meneer de taxidriver dacht dat hij LA kende als zijn broekzak, maar heeft toch maar weer iets bijgeleerd.

Op het kerkhof van Westwood, volledig verloren tussen

de gebouwen. Als je het niet weet liggen vind je het niet...

------------------------------------------------------------------

We rekenen af – 30 dollar, het valt nog mee – en stappen uit. Langs een kleine gang komen we aan op het kerkhof, een betrekkelijk kleine en rustige open ruimte tussen 4 grote kantoorgebouwen. Dat zal wel de reden zijn waarom bijna niemand het weet liggen. Het eerste graf dat we vinden is van Jack Lemmon, een eindje verder Walter Matthau. Beiden zijn te zien in de film “The Odd Couple” en 30 jaar later opnieuw in “Grumpy Old Men”.

Hier ligt Walter Matthau
------------------------------

Na wat zoeken vinden we inderdaad nog verschillende graven van beroemdheden. Dean Martin, met wat muntstukken op de grafsteen, Marilyn Monroe, het enige graf met dagelijks verse bloemen, Burt Lancaster, Frank Zappa, enz…

Uiteindelijk vind ik ook het graf van Heather Michelle O’Rourke, waarmee het allemaal begonnen is. Heather was het kindsterretje Carol Anne Freeling uit de film Poltergeist en overleed op 12-jarige leeftijd aan een darmobstructie. Ze werd behandeld voor de ziekte van Crohn. Hier een fansite: http://heatherorourke.net/site/

Op hetzelfde kerkhof vind ik het graf van Dominique Dunne, als Dana Freeling de grote zus van Carol Anne in dezelfde film. Zij werd op 23-jarige leeftijd gewurgd door haar vriend…

Heather Michelle O'Rourke

Carol Anne Freeling uit de film Poltergeist

Dominique Dunne, Dana Freeling in dezelfde film...

----------------------------------------------------------

Roy Orbison vinden we niet en navraag bij enkele bezoekers van het kerkhof levert ook niets op. Beroemdheden, onbereikbaar als ze leven maar eens overleden verdwijnen ze in de vergetelheid.
Na een paar uur hebben we het wel gezien en rond rond de middag nemen we de bus naar Fairfax om daar over te stappen op de bus 217 naar onze volgende bestemming: Hollywood Boulevard.

Een gedeelte van Hollywood Blvd heeft de beroemde Walk Of Fame, waarop meer dan 2000 grote kleurige tegels in de vorm van een ster zijn aangebracht elk met de naam van een beroemdheid uit de wereld van film, televisie, radio, muziek en/of theater. Om aan te geven in welke categorie de ster toebedeeld is staat er een klein embleem onder de naam van de beroemdheid.

Op de Walk Of Fame, waar velen
een ster hebben
-------------------------------

Ter hoogte van Grauman's Chinese Theatre zijn bovendien enkele tientallen betonnen tegels waar diverse beroemdheden hun hand- en voetafdrukken alsmede een persoonlijke boodschap in het natte cement hebben achtergelaten. Grauman's Chinese Theatre is een filmhuis waar van 1944 tot 1946 de Oscars (Academy Awards) werden uitgereikt, maar tegenwoordig gebeurt dat bij de 'buren' in het Kodak Theatre.

Johnny Depp bij Grauman's Chinese Theatre

-------------------------------------------------

George Clooney, mijn grote concurrent...

---------------------------------------------------

We beklimmen de trappen van het Kodak Theatre en bedenken dat beroemde en bekende akteurs en regisseurs hier ook jaarlijks naartoe komen tijdens het Oscar Gala.

Zo'n lange Limousine. Wie weet welke

beroemdheid daar in zit...

---------------------------------------

We bezoeken de Babylonean Wall, we passeren Ripley’s Believe It Or Not (oorspronkelijk in New York – blijkbaar nu ook in LA) en we zien allerhande als akteur of beroemdheid verklede mensen die iets willen bijverdienen door te poseren op een foto. Spiderman, Batman & Robin, Johnny Depp als Jack Sparrow, Freddy Krueger uit Nightmare On Elm Street, enz… Viviane staat bij Michael Jackson. Ook een duo muziekanten met een heel jong meisje die aan één stuk door covers zingt.

De bassist van de groep Kiss
------------------------------

De enige echte Michael Jackson

-------------------------------------

Jack Sparrow uit "Pirates Of The Carribean"

Figuren uit de klassieker "The Wizzard Of Oz"
--------------------------------------------------------

In de verte zien we het overbekende “HOLLYWOOD”-teken, witte letters van 15m hoog die de naam van het gebied spellen.

Als laatste besluiten we nog een rit met een open busje te boeken waarbij we rondrijden in Beverley Hills en Bel Air en zo kunnen zien waar de “rich and famous” resideren. We passeren de optrekjes van Christina Aguilera, Posh Spice en voetballer Beckham, Jennifer Lopez & Marc Anthony … En dan een uitgebreide uitleg van de chauffeur: “This house was bought by X but he sold it to Y, who later sold it again to Z…”. We kunnen het allemaal niet onthouden. Als het allemaal al waar is, want voor hetzelfde geld kan hij ons van alles wijsmaken.

Dit optrekje zou toebehoren aan Jennifer

Lopez en haar man Marc Anthony.

-----------------------------------------------

We houden een stop aan Rodeo Drive, een winkelstraat met exclusieve en hele dure kleerwinkels, vooral design en “haute couture”. Niet voor onze portemonnee. Er is een winkel waar je enkel op afspraak naartoe kunt, en als je er niets koopt kost het je toch $1500,00 “for losing their time”.Bij het terugkeren vraagt de chauffeur: “Did you see someone famous ? Yesterday we saw Beyoncé !” We geloven hem op zijn woord…

Rodeo Drive

Extravagantie op Rodeo Drive

------------------------------------

Na de rit door Beverly Hills en Bel Air gaan we een kleinigheid eten in een restaurantje op Hollywood Blvd. Prijzen die echt meevallen, misschien iets duurder dan gewoonlijk, maar zeker betaalbaar. Per slot van rekening zijn we in Hollywood. Na het eten wandelen we nog wat terwijl we nog een reeks sterren van de “Walk Of Fame” bekijken.

Later op de avond, Hollywood Blvd

-----------------------------------------------

Het begint laat te worden en de sfeer verandert; we zien bedelaars en allerlei marginaal gespuis op straat. Het aantal toeristen is opeens veel minder en we besluiten maar om terug te keren. Een taxi lijkt ons het makkelijkst en deze brengt ons vlot terug naar ons hotel.

Zaterdag 6 september 2008

Universal Studios, Los Angeles

In het hotel Sportmans Lodge hadden we navraag gedaan voor Universal Studios. Het bleek dat ze een gratis shuttledienst hebben die op en neer naar die plaats rijdt. Wij hadden dit dan maar gelijk gereserveerd voor vandaag en die zou ons om 08.30 brengen.

Aan de ingang van Universal Studios.

Iedereen wil daar natuurlijk een foto van hebben.

-----------------------------------------------

Voor de Universal Studios hadden we thuis via de website kaartjes besteld “front of line”. Voor de niet zo goedkope prijs van $ 94,99 (per persoon) kunnen we in het park overal de file voorbijsteken en vooraan gaan staan. Dit leek ons wel de moeite en de prijs waard, vermits we zo heel lange wachttijden kunnen vermijden. We hebben tenslotte maar één dag uitgetrokken voor dit bezoek en het park zelf blijkt heel groot te zijn.
Universal studios (ook wel Universal Pictures) is een van de tien grootste filmmaatschappijen ter wereld. De studio is in het bezit van NBC Universal, een onderdeel van General Electric. De studiofaciliteiten liggen in Universal City, een studiogebied dichtbij Los Angeles dat zij al sinds 1914 gebruiken voor het maken van hun films.
Bekende films zijn oa Jurassic Park, ET, Jaws, King Kong, The Mummy, Bruce Almighty, Meet The Fockers, enz… Een pak kaskrakers die daar volledig en/of gedeeltelijk werden opgenomen.
Klik hier voor een bezoek aan Universal Studios.

Aan Universal is ook een themapark verbonden – filmgerelateerd, wat anders – en daar gaan we vandaag naartoe.
Een hele vriendelijke Mexicaanse chauffeur liet ons in de shuttlebus – eigenlijk een hele grote luxeauto – en voerde ons voor een korte rit naar het park. Onderweg hebben we wat in het Spaans gebabbeld en die man was daarmee ongelooflijk gediend.

Het park opent om 9.00u, dus waren we wel te vroeg, maar nietemin konden we al op het domein. Eerst naar een speciaal kantoor met onze uitgeprinte “front-of-line” reservatie. Op dit formulier staat een unieke barcode en na het lezen ervan konden we onze “front of line”-passes in ontvangst nemen. Een plastieken plaatje van ongeveer 10 X 10 cm met daarop een letter A in een ster en een barcode. Dit wordt dan om de nek gehangen en zo ben je reeds van ver herkenbaar als front-in-liner. Na nog ongeveer 5 minuutjes te wachten konden we dan het park binnen.

De nieuwste attractie is de Simpsons Ride en is een simulator gebaseerd op “The Simpsons”. Vrij recent; deze attaractie opende op 19 mei 2008. De rit duurt zes minuten, maar wordt voorafgegaan door een voorshow terwijl je wacht. De attractie speelt zich af in een pretpark genaamd Krustyland. 24 bekende personages uit de serie komen in de attractie voor, waaronder de familie Simpson, Krusty en Sideshow Bob.

Onderweg kwam ik Tom Hanks, Kevin Bacon en Bill Paxton
tegen. Alhoewel net terug van hun avontuur met Apollo 13,
hadden ze toch nog even tijd om met mij op de foto te staan.
------------------------------------------------------

Simpsons, The Ride

We konden plaatsnemen in een karretje met nog een koppel en hun 2 kinderen. Eerst ga je in een lift omhoog en omhoog en omhoog… er lijkt gewoon geen einde aan te komen. Vervolgens sta je op een achtbaan met vóór je een karretje met de Simpsons. En dan begint een helse rit over de rails, vlieg je van de rails dwars door een reclamebord, wordt in het water gegooid, weggekatapulteerd, enz… Maar eigenlijk staat het karretje gewoon op de grond en wordt je weg-en-weer geschud. Wat je ziet is een gigantische tekenfilm. Nietemin voelt het “echt” aan, krijg je zelfs kriebels in je buik als je valt. Kortweg: spec-ta-cu-lair !!!
Op deze YouTube heb je zo’n beetje een idee.

Jurassic Park

Hier stap je in een boot en je vaart met een kalm gangetje weg. “Prepare to get wet” roepen ze ons nog na. Reeds na een half minuutje vaar je door de spectaculaire wereld van Jurassic Park (naar de gelijknamige film). Een tropisch vochtige, broeierige omgeving roept de nodige sfeer op. Op de achtergrond hoor je de soundtrack van de film. Natuurlijk wordt je diverse malen aangevallen door dinosaurussen. Ook zie je de Jeep over de rand van een muur hoog boven je hoofd balanceren. Op een gegeven moment breekt de lier van de Jeep en valt vlak naast je in het water. Vervolgens vaar je door een waterval en krijg je nog wat monsters te zien. Aan het eind van de tocht stort de boot zich met een duizelendwekkende vaart van een helling af. Deze attractie heeft de hoogste, snelste en natste watersplash ter wereld. “Prepare to get wet” … We hadden het eigenlijk moeten weten… We were soaked !

Aan de ingang van Jurassic Park
"Prepare to get wet"
------------------------------------------------

The Mummy Ride
Je zit goed vast in een karretje en je rijdt met een matig gangetje een “grafkelder” binnen. Onderwijl kom je wat sarcofagen tegen, een mummy, wat creapy belichting. Net als je begint te denken “is dat het ?” begint een mummy boven een en ander te zeggen, met als laatste “your soul is mine !”. Alle lichten gaan uit, je wordt weggecatapulteerd met een snelheid van 500 km/u (kan ook 600 geweest zijn) en krijgt daar in het pikdonker een “ride from hell”. Op het eind wordt je bruusk afgeremd en duwen ze de hele rit opnieuw in je maag. Maar dan achteruit… A ride from Hell. Niets voor 45-plussers.

Special Effects
Interessante voorstelling. Met 2 personen tonen ze wat special effects, ook met een zg. “green screen”, een lang mes die halfweg de arm er een ferm stuk in zit (met het nodige “bloed”), mechanisch bestuurde poppen, enz. Na iedere kleine voorstelling krijg je dan de uitleg of zoiets als “how things are done”. Razend interessant en je hebt na afloop een andere kijk op al die Amerikaanse spektakelfilms.

Backdraft
De film Backdraft in regie van Ron Howard was destijds een schitterende aktiefilm waarbij het vuur eigenlijk als een levend wezen werd beschouwd: “It is sitting there, waiting, lurking…”. Verschillende akteurs komen aan het woord en vertellen een beetje over de scenes in de film, oa Kurt Russel, Scott Glenn, en de regisseur zelf. Nadien wordt een scene nagespeeld en krijg je een voorstelling van een echte brand terwijl je er een paar meter vanaf staat. Bloedheet ! Vaten olie die ontploffen, hele stukken decor die naar beneden komen, een hels lawaai. Volgens de presentator zijn vuurscenes heel gevaarlijk en worden er altijd extreme veiligheidsregels in acht genomen. Ook de brandweer staat paraat voor het geval dat… Dat kunnen we ons wel voorstellen. Hier een YouTube.

Scenes uit Waterworld, een van de
duurste producties aller tijden
--------------------------------------

Waterworld
A Live Sea War Spectacular is een stuntshow gebaseerd op de film Waterworld uit 1995. De show opende toen de film uitkwam, en hoewel de film – van en met Kevin Costner – werd gezien als een flop, werd deze stuntshow een groot succes. Het zitgedeelte is in drie gedeeltes verdeeld, die omhoog en naar achter gaan. De voorste stoelen zijn de zogenaamde "wet seats" of "soak zone" oftewel de plekken waar je gegarandeerd (klets)nat wordt.
De show is een klein gedeelte van de film, met veel speciale effecten, inclusief het neerstorten van een watervliegtuig. De gehele vertoning duurt ongeveer een kwartier. Met onze Front-Of-Line passes kregen we gereserveerde zitplaatsen, uit de (natte) gevarenzone.
Hier een YouTube.

Horror
Een tocht te voet door een grote ruimte in het donker waarbij je op sommige plaatsen voetje voor voetje moet de weg aftasten. Het gangenstelsel is vrij groot en de decors zijn dan ook prachtig – voor zover we ze kunnen zien in het halfduister. Voor de rest niets speciaals en eigenlijk wijkt het in wezen ook niet zo erg veel af van de spookkastelen hier bij ons op de kermis. Het verschil is dan wel dat er echte monsters, vamieren en gevaarlijke misvormde psychopaten rondlopen die de mensen de stuipen op het lijf jagen. Vooral de vrouwen krijgen een serieuze veeg uit de pan: zij gillen dan ook het hardst.

Het was die dag zéér warm. Hier en daar hadden
ze wat koelinstallaties opgesteld
------------------------------------------------

The Terminator II 3D
In een zaal wordt een heus (nieuw) stuk film gedraaid (mét Arnold Schwarzenegger). Vrij spectaculair mede door de kartonnen 3D-brilletjes die we krijgen. Alles speelt zich op die manier af recht voor je ogen, de personages komen uit het beeld recht naar je toe. Robots en van die vlieg-dingen komen redelijk dicht bij je gezicht. Voor de rest nogal veel geschiet met laser-guns en een hoop lawaai. Niettemin is het wel spectaculair.
Hier zie je wat reclame.

Shrek 4D
Deze korte film speelt zich af na de eerste Shrek film, waar de geest van Lord Farquaad terugkeert uit het rijk der doden om opnieuw prinses Fiona te kidnappen. Het is aan Shrek en Donkey om haar te redden.
De animatie is in 3D – dus weer met zo’n brilletje – maar de voorstelling is 4D. Deze extra dimensie is er omdat de kijkers het gebeuren ook zouden voelen. Bijvoorbeeld, als Donkey niets krijg je een fijne spray met water over je heen. De zetels zijn ook beweegbaar, er zijn luchtjets en rubber buisjes. Dit allemaal om wind in je nek te voelen en vieze kruipdieren te simuleren. In de film vallen een grote hoop grote spinnen op de grond en kruipen dan vliegensvlug weg. Op hetzelfde moment voel je die fijne rubber slangetjes een beetje tegen je (blote) benen kietelen. Very creepy !
Op deze reclame heb je een indruk.

In de Studio Tour passeren we Wisteria Lane. Hier worden de
echte opnames van "Desperate Housewives" gedaan.
------------------------------------------

Studio Tour
Met een soort trein wordt je rondgeleidt op het domein van Universal. Deze plaatsen zijn in gebruik en er wordt nog altijd gefilmd. Zo rijden we door de authentieke Wisteria Lane uit de serie Desperate Housewives, waar alle huizen gewoon decor zijn. We rijden door de brokstukken van het neergestorte vliegtuig uit de film War Of The Worlds van meneer Spielberg. Verder nog simulaties van een overstroming, een treinramp in de metro, een gunfight, stunts met auto’s uit de film The Fast And The Furious, enz… Een rit van een uur maar echt genietbaar.

Dit huisje bij de zee werd gebruikt in "Jaws"...
-----------------------------------

Het neergestorte vliegtuig uit "War Of The Worlds"
-----------------------------------------

Animals In Films
Een kleine show met honden, apen, een valk,… een uitgebreide uitleg hoe ze dieren trainen en ook regisseren in films. Niet echt spectaculair maar wel leuk om te zien.

Animals in films. Wat kunstjes met getrainde dieren.
--------------------------------------------

Het domein zelf
Op het domein waar alle attracties staan kom je regelmatig wat personages tegen, zoals de Blues Brothers, Spongebob Squarepants, Shrek, Marilyn Monroe,… Net zoals bij ons in de pretparken staan er natuurlijk overal standjes met iets om te eten en te drinken. Bij de attractie van de Mummy lopen 2 Egyptische figuren op stelten rond die zo’n beetje ambetant doen. Zo heeft er ene, net toen ik een foto wilde nemen, mijn baseball cap afgetrokken en op de grond gegooid.

Deze ambetante Egyptenaren doen niets anders
dan vervelende pesterijtjes uithalen.
------------------------------------------

Marylin Monroe, terug van weggeweest...
------------------------------------------

Shrek, Spongebob Squarepants, The Blues Brothers...
Ze waren er allemaal, ook een halve Viviane...
--------------------------------

Buiten het park kun je nog Universal City bezoeken, waar het Gibson Theater gevestigd is. Ook hangt daar een geweldig grote King Kong aan een muur. Allerlei winkeltjes met prularia, er wordt geschminkt langs de straat, er zijn restaurantjes…
Eigenlijk zijn we goed lamgelopen voor vandaag. We wachten nog op de shuttlebus die stipt om 18.00u ons komt ophalen. Het is wel een andere chauffeur. We eten opnieuw in het hotel, maken een goede fles wijn soldaat en besluiten er maar een punt achter te zetten.

Universal Studios: niet goedkoop, zeker met die Front Of Line pasjes, maar de moeite waard. Ik ben niet echt een pretpark-freak, maar wegens de relatie met films vond ik het dan wel zeer geslaagd.
Bij het herlezen van deze tekst merk ik dat ik het woord spectaculair nogal vaak gebruik. In wezen is dit ook zo. Plopsaland hier niet ver vandaan kan er niet aan tippen qua opzet en aankleding. Maar dat is dan ook typisch "pretpark". Universal vind ik persoonlijk interessanter.
Bij het buitengaan van de attracties staat het personeel dan te zwaaien "bye bye ! Hope you liked the show. Come again, bye bye..." Ondertussen druk met de handjes fladderen... In het begin kijk je daar wat vreemd van op (ze denken zeker dat we kleine kinderen zijn ?). Maar ach ja... Het is o zo typisch Amerikaans, je hoeft daar echt niets achter te zoeken.
Voor herhaling vatbaar, enkel spijtig dat het zo ver is…